De geschiedenis van de biscuiterie

Ons verhaal begint toen Amandus Deman, geboren in 1850 een woordje Frans wou leren. Al vlug bleek dat hij meer gemeenschappelijk had met de dochter van zijn leraar, Stefanie Vervarcke geboren in 1861 dan met de Franse taal.
Samen besloten zij een bakkerij op te starten in de Braambergstraat en al vlug stonden ze bekend als de 'apotheek bakker' vanwege de geneeskundige krachten die aan hun bijzondere koeken toegeschreven werden. Deze werden immers met speciale kruidenmengsels bereid.
Ook op familiaal vlak gingen de zaken goed met als gevolg 6 zonen en 1 dochter.
Wegens plaatsgebrek verhuisde dit kroostrijk gezin in 1910 naar de Breidelstraat. Daar zette Maria Deman samen met haar oudere broer Maurice de bakkerij verder na het overlijden van Amandus in 1933.
Toen Maurice op 40-jarige leeftijd besliste om net zoals zijn broers een roeping in het klooster te volgen stond Maria Deman er plots alleen voor.
Gelukkig had ze de steun van haar meestergast 'Charles Van Steenkiste' die 45 jaar trouw aan haar zijde stond
In 1929 huwde Maria met Aimé Bekemans en zelfs tijdens de oorlog hielden ze de bakkerij draaiende. "De kalanten stoenden in de reke toe ant 't heilig bloed"  vertelde Maria vol vuur tegen haar kleinkinderen. Dit succes was mede te danken aan hun alom bekende honingkoek. Deze was zeer geliefd tijdens de oorlog wegens zijn hoge voedingswaarde.
Maria en Aimé kregen in 1933 een dochter, Christine Bekemans. Na haar studies had zij maar één doel, pianiste worden. Ze besloot haar talent verder te ontplooien en belande net zoals haar grootvader voor haar in de armen van het nageslacht van de leraar, Joseph De Meester.
Toen hij haar begeleide op zijn dwarsfluit tijdens haar examen was het direct 'koekenbak'.
Maar niet alles was rozengeur en maneschijn. De bakkerij zat op dat moment in slechte papieren. Dit te wijten aan Aimé's tweede grote liefde: de paardjes.
Hierdoor werd het pand in de Breidelstraat verkocht en namen Christine en Joseph hun intrek in een pand in de Vuldersstraat waar tot op de dag vandaag de bakkerij nog altijd gevestigd is.
Daar bloeiden de zaken weer open en kwamen zelfs heel wat prominenten om hun dagelijkse dosis koeken. Winston Churchill en Koningin Fabiola om er enkele te noemen. Dank brieven van deze twee vormen dan ook een mooie voetnoot in het rijkgevulde familiearchief.
Ook de familie van Christine en Joseph bloeide verder open. Ze kregen 3 kinderen Luc, Monique en Anne.
Na haar opleiding aan de bakkersschool 'ter groene poort' duwde Anne samen met haar vader het bedrijf verder de hoogte in. Dit niet zonder slag of stoot want met de komst van het millennium werden de milieu- en hygiëne wetgevingen strenger. Dit ging gepaard met serieuze opknapwerken aan het oude pand.
Ook op privé-vlak ging Anne de uitdagingen niet uit de weg met als gevolg 3 fantastische dochters: Els, Stefanie en Tine. Ondanks haar herhaaldelijke waarschuwingen besloten de 2 oudste dochters toch de stap in de bakkerij te wagen.
Uiteindelijk besliste Els om samen met haar partner een andere uitdaging aan te gaan en is Stefanie nu één van de drijvende krachten in de zaak.
Moeder en dochter zoeken tot op de dag van vandaag harmonieus verder naar de perfecte balans om dit mooie, ambachtelijk familiebedrijf verder te doen uitgroeien.
En wie weet volgt er nog een zesde generatie want sinds kort zorgen de vinnige kreetjes van Stefanie's dochter Angie voor nieuw leven in de bakkerij.
To be continued...